In een voorjaar ontving ik een mail: ‘De nalatenschapsplanning moet helemaal van de grond af aan geregeld worden.’ Er stond nog wat meer bij, waaruit ik kon opmaken dat de schrijver waarschijnlijk ernstig ziek was.
Tijdens het kennismakingsgesprek bleek dat er geen familie was. En zo kwam het dat twee maanden later bij de notaris een testament getekend werd waarin ik benoemd werd tot executeur en ook de opdracht had om de uitvaart te regelen. Enkele goede doelen werden als erfgenamen aangewezen.
Daarna hoorde ik niets meer en op mijn mails ontving ik geen antwoord. Wat ongerust geworden besloot ik te bellen. Maar voordat ik dat kon doen, belde zijn buurman mij. Hij had hem zojuist naar een hospice gebracht en mijn visitekaartje gekregen met het verzoek: ‘Bel toch die mevrouw.’
De dag erna meldde ik mij bij het hospice. Hetzelfde hospice als waar ik vrijwilliger geweest was en veel mensen kende. Ik werd hartelijk begroet en zei dat ik voor meneer die gisteren was gebracht de executeur was en de verantwoordelijkheid zou nemen. Ik werd als eerste contactpersoon genoteerd. Daarna ging ik naar hem toe. Hij was blij me te zien en zei: ‘We waren net op tijd met die notaris’. Ik bevestigde dat en zei: ‘Alles is helemaal goed geregeld en we gaan het zo doen, zoals je hebt vastgelegd.’
In de dagen die volgden bezocht ik hem regelmatig en we bespraken zijn wensen over de begrafenis. Hij vertelde welke muziek hem raakte en noemde een verhaal uit de Bijbel dat hij passend vond. Hij was niet kerkelijk, maar wel gelovig, iets wat ik eerder niet wist. En ik zei: ‘Nu je me dit vertelt lijkt het me goed om zelf voor te gaan bij je uitvaart.’ Ja, dat was de bedoeling, hij had op mijn website gezien dat ik ook ritueel begeleider ben. We hebben samen naar de door hem gekozen muziek geluisterd en hij vertelde over het leven dat hij geleefd had. Zijn buren kwamen regelmatig op bezoek. Na twee weken overleed hij, in alle rust, omringt door goede zorgen.
Ondertussen had ik contact gezocht met een bevriende uitvaartondernemer. Het werd een mooie uitvaart, waarbij veel buren aanwezig waren.
Na de uitvaart kon ik vlot aan de slag met de afwikkeling. Doordat er een duidelijk testament was, kon de notaris snel een verklaring van executele afgeven. Bij mijn bezoeken in het hospice had ik wat wachtwoorden en inlogcodes gezien, waardoor ik toegang had tot de laptop en de mobiele telefoon. Dat maakte het werk gemakkelijker.
In de periode erna was ik vaak in zijn huis en had contact met de buurman die waardevolle informatie kon geven over het huis en de diverse verbouwingen die er waren geweest. Een maand of tien later was alles afgerond: Het huis ontruimd en verkocht, de spullen zoveel mogelijk een nieuwe bestemming gegeven, abonnementen opgezegd en rekeningen betaald. De goede doelen hebben hun erfdeel ontvangen en de bankrekeningen zijn gesloten. En natuurlijk is er ondertussen ook een grafsteen geplaatst, volgens de wens van meneer.
Carla van der Heijden